مدیران هزینه، بلای 2 دهه اخیر باشگاه های دولتی - وبلاگ عکس

به گزارش وبلاگ عکس، هزینه، هزینه و هزینه؛ تنها چیزی که مدیران استقلال و پرسپولیس در این چند سال انجام داده اند و ریالی درآمدزایی نداشته اند.

به گزارش وبلاگ عکس، هنوز مدت زیادی از رفع بلای پرو پئیچ از سر استقلالی ها نگذشته است؛ بلایی که استقلال را تا پای چوبه دار برد اما تبرئه لحظه آخری، باعث نجات آبی های پایتخت شد. بلایی که ریشه اش به دلیل حضور مدیران هزینه در استقلال بود که می توانست دست این تیم را دوباره در پوست گردو بگذارد.

در یکی دو دهه اخیر، از این مدیران هزینه در راس باشگاه های استقلال و پرسپولیس کم نداشته ایم. مدیرانی که تنها با جذب بازیکن ها و مربیان مختلف به فکر خودنمایی خود به هوادار بوده اند و راهکاری برای درآمدزایی تیمشان نداشته اند. مدیرانی که هر وقت چرخ حساب و کتابشان نمی چرخید، دست به دامن فدراسیون فوتبال و وزارت ورزش می شدند و انتظار پر شدن جیب هایشان را از این دو نهاد داشته اند. البته هنوز هم چنین مدیرانی در راس باشگاه های دولتی هستند و به نظر می رسد با اصول باشگاه داری حرفه ای غریبه اند و فقط برای اسم در کردن به فوتبال آمده اند.

یک نگاه ساده به باشگاه های دولتی نشان می دهد که تقریبا هیچ کدام از این باشگاه ها درآمد معینی به صورت مستقل ندارند و اصلا معاونتی به نام اقتصادی در این باشگاه ها وجود ندارد. اوج کار اقتصادی آن ها، قرارداد بستن با یک شرکت واسطه است تا این شرکت با سوءاستفاده از نام باشگاه، جیب هوادار را با پیامک های تبلیغاتی و به درد نخور خالی کند، آن هم بدون ارائه دادن خدمات. باشگاه هایی که خود از راه انداختن یک نرم افزار ساده عاجزند و علی رغم حضور افراد مختلف در هیات مدیره باشگاه یا در پست مشاور مدیرعامل، هیچ حرکت اقتصادی از آن ها دیده نمی شود.

کار اقتصادی بر خلاف باشگاه های دولتی لیگ برتر، در دو باشگاه تقریبا خصوصی یعنی تراکتور و شهرخودرو دیده می شود. باشگاه تراکتور قرار است به زودی نرم افزاری را برای هوادارانش راه اندازی کند که ضمن ارائه خدمات مختلف مثل خرید اینترنتی بلیت بازی های این تیم، خرید اینترنتی بلیت حمل و نقل عمومی یا رزرو هتل، به گونه ای از هوادارانش درآمدزایی کند که پول به صورت مستقیم به جیب باشگاه برود. باشگاه شهرخودرو نیز در حال آماده کردن مجموعه ای مستقل از نهادهای دولتی برای این باشگاه است و به زودی باشگاهی متفاوت در مشهد را خواهیم دید.

این دو باشگاه در حال حرفه ای شدن هستند و بالاترین سطح فوتبال ایران یعنی لیگ برتر روزهاست که به دلیل غیرحرفه ای بودن آغاز نمی شود. مهم نیست دلیل این تاخیر، چالش حضور زنان در ورزشگاه ها است یا کلا ناآماده بودن ورزشگاه ها بلکه کار از پایه ایراد دارد. شاید اگر در همان ابتدا، یکی از شرطهای حضور تیم ها در لیگ برتر را داشتن ورزشگاه اختصاصی می گذاشتند، حداقل باشگاه ها خیالشان از بابت درآمدهایی مانند بلیت فروشی، حق پخش و تبلیغات محیطی راحت بود. البته این اختصاصی نبودن این ورزشگاه ها، بهانه خوبی برای سازمان لیگ و فدراسیون شده تا دلیل تاخیر انداختن لیگ برتر را چیز دیگری جلوه دهند.

در سال های اخیر، دو باشگاه استقلال و پرسپولیس که هواداران زیادی هم دارند مدیران عامل زیادی را به خود دیده اند اما کدام از این مدیران پر ادعا برای ساختن ورزشگاهی اختصاصی دست به کار شده است؟ چند سال پیش هم دو زمین تمرین به این دو باشگاه داده شد که آن هم هدیه شهرداری به استقلال و پرسپولیس بود. البته این موضوع را می توان از زاویه دیگری هم نگاه کرد. اگر این مدیران هزینه می دانستند که بیش از دو یا سه سال، بر مسند مدیریت هستند شاید چنین ایده هایی هم به ذهنشان می رسید.

تفاوت باشگاه هایی مثل تراکتور و پدیده با تیم های دولتی همین است. تراکتور، ورزشگاه یادگار امام و دو زمین تمرین برای بازیکنانش دارد و مجموعه کاملی را در اختیار تیمش قرار داده است. شهرخودرو هم در فکر در اختیار دریافت یکی از دو ورزشگاه ثامن یا امام رضا (ع) است و در حال ساخت زمین تمرین اختصاصی است.

امروز فوتبال به قدری در زندگی مردم رسوخ کرده که حتی اقتصاد کشورها را تحت تاثیر قرار داده و این در حالی است که هواداران باشگاه های دولتی دست به دعا هستند تا با جابجایی یک مدیر هزینه، مدیر بعدی کمتر و اصولی تر خرج کند تا در آینده تهدیدی این تیم را تمرین نکند. معلوم نیست چه زمانی این روند در باشگاه های دولتی ادامه داشته باشد اما به نظر می رسد که تنها راهکار آزادی این باشگاه ها از دست مدیران دست نشانده دولت، خصوصی سازی باشد؛ خصوصی سازی که هر سال و به دلایل مختلف، جلوی آن گرفته می شود و به نظر می رسد بسیاری از افراد پشت پرده فوتبال دلشان نمی خواهد این تیم ها خصوصی شوند تا مبادا درآمدی که از راه این دو باشگاه در می آورند، ناگهان از بین برود.