آیا علائم اختلال اضطراب اجتماعی (فوبیای اجتماعی) در شما وجود دارد؟
به گزارش وبلاگ عکس، انگیزه - همه انسان ها در بعضی از موقعیت های اجتماعی دچار اضطراب و یا دلشوره می شوند. به عنوان مثال، هنگام ارائه سخنرانی در جمع ممکن است احساس دل شوره داشته باشید که ناشی از اضطراب است و حالتی طبیعی محسوب می گردد. با این حال، در اختلال اضطراب اجتماعی که فوبیای اجتماعی نیز نامیده می گردد، تعاملات روزمره موجب اضطراب، ترس و احساس خجالت خواهد شد زیرا بیمار می ترسد که توسط دیگران مورد قضاوت قرار بگیرد. در این مطلب قصد داریم درباره این بیماری به طور مفصل صحبت کنیم.
علائم بیماری اختلال اضطراب اجتماعی
احساس خجالت یا ناراحتی در شرایط خاص لزوما نشانه اختلال اضطراب اجتماعی به ویژه در بچه ها نیست. میزان راحتی در موقعیت های اجتماعی بسته به ویژگی های شخصیتی و تجربیات زندگی افراد متفاوت است. بعضی از افراد به طور طبیعی درون گرا و بعضی دیگر برونگرا هستند. بر خلاف عصبانیت روزمره، اختلال اضطراب اجتماعی شامل مواردی همچون ترس، اضطراب و کناره گیری است که با کار، مدرسه یا فعالیت های دیگر روزانه تداخل دارد. فوبیای اجتماعی معمولا در اوایل یا اواسط نوجوانی آغاز می گردد و گاهی اوقات ممکن است در بچه ها یا عظیم سالان دیده گردد.
1. علائم عاطفی و رفتاری
علائم و نشانه های اختلال اضطراب اجتماعی می تواند شامل موارد زیر باشد:
- ترس از شرایطی که در آن شما ممکن است قضاوت شوید
- ترس شدید از تعامل یا صحبت با غریبه ها
- ترس از اینکه دیگران متوجه اضطراب شما شوند
- ترس از داشتن علائم جسمی که ممکن است شما را خجالت زده کند از جمله سرخ شدن، عرق کردن، لرزش دست یا داشتن صدای لرزان.
- اجتناب از انجام کارها یا صحبت کردن با مردم به خاطر ترس از خجالت.
- اجتناب از رفتن به موقعیت هایی که ممکن است آنجا در مرکز توجه باشید.
- اضطراب از وقوع یک رویداد ترسناک
در بچه ها، اضطراب اجتماعی ممکن است با گریه، چسبیدن به والدین یا عدم صحبت در موقعیت های اجتماعی نشان داده گردد. زمانی که شما در حین صحبت کردن در جمع، ترس شدید و اضطراب را تجربه می کنید یعنی به این اختلال مبتلا شده اید.
2. علائم فیزیکی
علائم و نشانه های فیزیکی گاهی اوقات با اختلال اضطراب اجتماعی همراه هستند و ممکن است شامل موارد زیر باشند:
- خجالت زدگی
- ضربان قلب شدید
- لرزش
- تعریق
- ناراحتی معده یا حالت تهوع
- مسائل تنفسی مانند تنگی تنفس
- سرگیجه یا احساس سبکی در سر
- تنش عضلانی
3. فرار از موقعیت های اجتماعی عادی
این مورد شامل تجربیات معمول روزمره ایست که اگر فوبیای اجتماعی داشته باشید ممکن است برایتان مشکل ایجاد نمایند، برای مثال:
- تعامل با افراد ناآشنا یا غریبه ها
- شرکت در مهمانی ها یا جلسات اجتماعی
- رفتن به سر کار یا مدرسه
- آغاز کردن گفتگوها
- برقراری تماس چشمی
- دوست یابی
- وارد شدن به فضایی که پر از آدم است
- غذا خوردن در مقابل دیگران
- استفاده از سرویس بهداشتی عمومی
علائم اختلال اضطراب اجتماعی می تواند در طول زمان تغییر کند. اگر در معرض اضطراب زیادی قرار دارید این علائم ممکن است شدیدتر شوند. اگرچه دور شدن از شرایطی که باعث ایجاد اضطراب می شوند ممکن است موجب گردد در کوتاه مدت احساس بهتری داشته باشید اما اگر درمان نشوید، اضطراب شما پس از گذشت مدتی ادامه خواهد یافت.
چه موقع باید به پزشک مراجعه کرد؟
اگر شما از شرایط اجتماعی عادی ترس و واهمه دارید زیرا فکر می کنید موجب خجالت، اضطراب یا وحشت شما می شوند، به یک پزشک یا متخصص بهداشت روان مراجعه کنید.
علت فوبیای اجتماعی
مانند بسیاری از بیماری های دیگر مرتبط با سلامت روان، اختلال اضطراب اجتماعی احتمالا ناشی از تعامل پیچیده عوامل بیولوژیکی و محیطی است. علل احتمالی عبارت اند از:
1. صفات وراثتی
اختلالات اضطراب در خانواده ها شایع هستند. با این حال، دقیقا تعیین نیست که چه مقدار از این اضطراب وراثتی و ژنتیکی بوده و چقدر اکتسابی است.
2. ساختار مغز
ساختاری در مغز که آمیگدال (amygdala) نامیده می گردد، ممکن است در کنترل پاسخ به ترس نقش داشته باشد. افرادی که آمیگدال آن ها بیش ازحد فعال است ممکن است شدیدا به ترس واکنش نشان بدهند که این امر موجب افزایش اضطراب در موقعیت های اجتماعی می گردد.
3. عوامل محیطی
اختلال اضطراب اجتماعی می تواند اکتسابی باشد. ممکن است بعضی از افراد پس از تجربه یک شرایط اجتماعی ناخوشایند یا شرم آور شاهد بوجود آمدن این اختلال باشند. همچنین ممکن است بین اختلال اضطراب اجتماعی و والدین ارتباط وجود داشته باشد. والدین در این شرایط رفتارهای اضطراب زا را در موقعیت های اجتماعی از خود بروز می دهند یا بیش از حد فرزندان خود را کنترل می نمایند.
عوامل خطر
عوامل متعددی می توانند خطر ایجاد اختلال اضطراب اجتماعی را افزایش دهند. عواملی ازجمله:
1. سابقه خانوادگی
اگر والدین یا خواهر و برادر شما به اختلال اضطراب اجتماعی مبتلا هستند، بیشتر در معرض ابتلا به این بیماری قرار دارید.
2. تجربیات منفی
بچه های که خشونت، آزار یا تحقیر شدن را تجربه نموده اند، بیشتر در معرض فوبیای اجتماعی قرار دارند. علاوه بر این، سایر رویدادهای منفی در زندگی، مانند درگیری ، آسیب یا سوءاستفاده خانوادگی ممکن است با این بیماری در ارتباط باشند.
3. خلق وخو
بچه های که خجالتی و ترسو بوده یا هنگام روبروه با موقعیت ها و افراد جدید ضعیف هستند، ممکن است در معرض خطر بیشتری باشند.
4. درخواست های اجتماعی یا کاری جدید
علائم اختلال اضطراب اجتماعی به طور معمول در نوجوانی آغاز می شوند. با این حال دیدار با افراد جدید، ارائه سخنرانی در سطح عمومی و یا ارائه یک کار مهم، ممکن است آغازگر این بیماری باشند.
5. داشتن ظاهر یا بیماری که جلب توجه کند
به عنوان مثال لرزش صورت، لکنت زبان یا لرزش ناشی از بیماری پارکینسون می تواند خودآگاهی را افزایش دهد و در بعضی باعث ایجاد فوبیای اجتماعی گردد.
عوارض جانبی
فوبیای اجتماعی درمان نشده می تواند زندگی را با اختلال روبرو کند. اضطراب می تواند با کار، مدرسه، روابط یا لذت های زندگی تداخل داشته باشد. فوبیای اجتماعی می تواند منجر به مسائل زیر گردد:
- عزت نفس پایین
- حساسیت نسبت به انتقاد
- مهارت های اجتماعی ضعیف
- انزوا و روابط اجتماعی سخت
- موفقیت های دانشگاهی و شغلی کم
- سوءمصرف مواد، مانند نوشیدن بیش ازحد الکل
- اقدام به خودکشی
سایر اختلالات اضطرابی و اختلالات روان شناختی، به خصوص اختلال افسردگی شدید و مسائل سوءمصرف مواد، اغلب همراه با اختلال اضطراب اجتماعی رخ می دهند.
راه های پیشگیری
هیچ راهی برای پیش بینی ابتلای فرد به فوبیای اجتماعی وجود ندارد، اما اگر در معرض خطر ابتلا قرار دارید، می توانید برای کاهش تأثیر علائم اقدامات زیر را انجام دهید:
1. سریعا اقدام به درمان کنید
در اضطراب نیز مانند بسیاری از بیماری های دیگر مربوط به سلامت روان، اگر سریع برای درمان اقدام نکنید بدتر می گردد.
2. موضوعات را در زندگی خود اولویت بندی کنید
با مدیریت صحیح وقت و انرژی خود می توانید اضطراب را کاهش دهید. بیشتر زمان خود را صرف انجام کارهایی کنید که از انجامشان لذت می برید.
3. اجتناب از مصرف مواد ناسالم
مصرف الکل و مواد مخدر و حتی مصرف کافئین یا نیکوتین می تواند موجب ایجاد اضطراب گردد و آن را بدتر کند. اگر به هر یک از این مواد معتاد هستید، ترک آن ممکن است موجب اضطراب شما گردد. اگر به تنهایی نمی توانید نسبت به ترک مواد اقدام کنید، از پزشک یاری بخواهید.
شما برای پیشگیری و درمان اختلال اضطراب اجتماعی چه راهکارهایی را توصیه می کنید؟ تجربیات خود را با ما و سایر مخاطبان انگیزه به اشتراک بگذارید.
منبع: مجله انگیزه