جایگزین های قند و شکر برای دیابت و کاهش وزن بهترند یا بدتر؟ - وبلاگ عکس

به گزارش وبلاگ عکس، با اپیدمی رو به رشد دیابت و چاقی آگاهی در مورد استفاده از شکر و قند های افزوده در غذا ها افزایش یافته است. تازه ترین ویرایش دستورالعمل های غذایی ایالات متحده برای آمریکایی ها توصیه می کند که قند های افزوده شده باید کمتر از 10 درصد کالری مصرفی نگهداشته شوند که تقریبا 270 کالری در روز است.

به گزارش وبلاگ عکس به نقل از کانورسیشن؛ این بدان خاطر است که قند های افزوده شیرینی یا طعم را اضافه می کنند، اما ارزش غذایی بسیار کمی را می افزایند. روند صنایع غذایی یافتن یا توسعه جایگزین مناسب برای جایگزینی شکر با همان طعم ولی بدون کالری هایی که منجر به افزایش وزن می شود را آغاز کرده اند. بیماران دیابتی این پرسش را به طور دائمی مطرح می کنند: آیا جایگزین مناسبی برای شکر پیدا شده است؟ پاسخ کوتاه منفی است، اما در ادامه پاسخی طولانی به این پرسش داده می شود.

الکل های قند

جایگزین های شکر را می توان به دو گروه اصلی تقسیم کرد: الکل های قند و شیرین کننده های با شدت بالا. الکل های قند شامل سوربیتول، زایلیتول، لاکتیتول، مانیتول، اریتریتول و مالتیتول هستند. شیرین کننده های با شدت بالا عبارتند از: ساخارین، آسپارتام، آسه سولفام پتاسیم (Ace-K)، سوکرالوز، نئوتام، آدوانتام، استویا و عصاره میوه Siraitia grosvenorii Swingle (SGFE) الکل های قند اغلب در خمیر دندان، آدامس و برخی از غذا های بدون قند یافت می شود.

الکل های قند کربوهیدرات هایی با ساختار شیمیایی هستند که شبیه شکر می باشند، اما اغلب دارای اجزایی هستند که آن را به الکل تبدیل می کند و حدود 25 تا 100 درصد شیرین تر از شکر هستند و طعم مشابهی دارند. با این وجود، نکته اصلی اینجاست: الکل های قند بدون کالری نیستند. بیشتر الکل های قند در هر گرم بین 1.5 تا 2 کالری دارند. اکنون اندازه کالری آن را با شکر که با نام ساکارز نیز شناخته می شود مقایسه کنید که در هر گرم چهار کالری دارد که اندازه کالری ای دو برابر بیش تر است.

اگرچه الکل های قند حاوی کالری کمتری هستند، اما هم چنان قند خون بیمار را افزایش می دهند به خصوص زمانی که بیش از حد مصرف شوند. در مقایسه با شکر، اما تاثیر الکل های قند کم تر چشمگیر است. این به دلیل نحوه پردازش این مولکول ها در بدن است که با استفاده از شاخص گلیسمی اندازه گیری می شود.

شاخص گلیسمی اشاره ای به سرعت تجزیه و جذب یک غذا است. هر چه این عدد بیش تر باشد غذا سریع تر تجزیه می شود و قند سریع تر وارد خون می شود. ساکارز دارای شاخص گلیسمی 65 است. در حالی که الکل های قند مانند زایلیتول دارای شاخص گلیسمی حدود هفت هستند. این بدان معنی است که هضم الکل های قند سخت تر است و باعث افزایش آهسته و کمتر قند خون بعد از غذا می شود که معمولا برای افراد مبتلا به دیابت بهتر است.

از آنجایی که الکل های قند برای بدن سخت تر تجزیه می شوند برخی از الکل های قند در روده باقی می مانند و اگر فردی بیش از حد آن را مصرف کند ممکن است مسائل گوارشی مانند گاز، گرفتگی عضلات و اسهال را تجربه کند.

یکی از نکات منفی غذا های حاوی الکل قند آن است که اغلب دارای مقادیر بیش تری چربی یا نمک هستند تا محتوای قند کمتر را جبران کنند.

شیرین کننده های مصنوعی

شیرین کننده های با شدت بالا جایگزین های با کالری صفر یا کم کالری برای شکر هستند. این شیرین کننده ها از منابع مختلفی تهیه می شوند و 100 تا 20000 برابر شکر شیرین هستند. برخی از شیرین کننده های مصنوعی طعمی تلخ یا طعمی شبیه طعم فلز را دارند. دو جایگزین جدیدتر استویا و SGFE از گیاهان به دست می آیند و در مواقعی به عنوان جانشین های طبیعی شناخته می شوند.

طبق دستورالعمل های انجمن دیابت آمریکا در سال 2019 میلادی استفاده از شیرین کننده های با شدت بالا ممکن است باعث کاهش کالری و کربوهیدرات دریافتی شود. با این وجود، شما نمی توانید این کالری های صفر را با کالری های سایر منابع غذایی جایگزین کنید چرا که در آن صورت مزایای کنترل قند خون و کاهش وزن را از دست خواهید داد.

پژوهشگران این موضوع را در برخی از مطالعات بر روی شیرین کننده های با شدت بالا مشاهده کرده اند. در برخی از آزمایشات هیچ تفاوتی و یا حتی افزایش احتمالی وزن نیز مشاهده نشد. با این وجود، در مطالعات دیگری که مصرف غذا بهتر تنظیم می شود و بیماران این کالری های صفر را با سایر غذا های پر کالری جایگزین نمی کنند کاهش وزن حفظ می شود.

غذا های آماده همه جایگزین های شکر به عنوان افزودنی های غذایی برچسب گذاری شده اند و تحت مقررات سازمان غذا و داروی ایالات متحده هستند. آخرین روند برچسب زدن برخی از جایگزین های شکر به عنوان مشتق شده از گیاهان یا طبیعی بوده است. این لزوما بدان معنی نیست که این جایگزین ها در کنترل قند خون یا کاهش وزن ایمن تر یا موثرتر هستند. اگر این جایگزین ها بیش از حد مورد استفاده قرار گیرند عوارض جانبی مانند نفخ یا اسهال هم چنان ممکن است ایجاد شود.

چنین نگرانی هایی از طریق پژوهشگران در مورد ارتباط شیرین کننده های با شدت بالا مانند ساخارین و آسپارتام و سرطان مطرح شده است. تا به امروز موسسه ملی سرطان به این نتیجه رسیده که هیچ مدرک روشنی مبنی بر ارتباط هر یک از شیرین کننده های با شدت بالا با افزایش خطر ابتلا به سرطان وجود ندارد.

در نهایت آن که سه راه اصلی برای چگونگی کنترل سطح قند خون و دیابت وجود دارد: دارو، افزایش فعالیت و رژیم غذایی. دو مورد آخر احتمالا در دراز مدت اهمیت بیشتری دارند.

اگر رژیم غذایی و سطح فعالیت هرگز تغییر نکند کمک به بیماران برای کاهش قند خون شان واقعا سخت است. احتمالا دارو بعد از دارو باید اضافه شود. در چنین وضعیتی احتمال بروز عوارض جانبی وجود دارد. بنابراین، اگر بتوان بیماران را متقاعد کرد که در رژیم غذایی خود تغییراتی ایجاد کنند مانند تغییر به نوشیدنی با جایگزین قند تفاوت زیادی در کمک به کنترل قند خون و دوز دارو ها ایجاد می شود.

تمرکز کلی برای مدیریت دیابت باید بر روی کاهش مصرف نوشیدنی ها و غذا های شیرین شده با قند باشد. اگر بتوانید یکی از این محصولات شیرین شده با شکر را به غذایی که جایگزین قند با شدت بالایی دارد تغییر دهید بهتر است. اما بهتر از همه مصرف غذا ها و نوشیدنی هایی است که زیاد فرآوری نشده و قند اضافه ندارند.