عکس ساده ای که دنیای فیزیک را دگرگون کرد - وبلاگ عکس

به گزارش وبلاگ عکس، تصویری که آرتور ادینگتون از خورشید گرفتگی کامل سال 1919 ثبت کرد، فیزیک را برای همواره تغییر داد. حتی تا به امروز هنوز این پدیده آسمانی بینندگان را شگفت زده می نماید و درس های مهمی را در خصوص دنیا به ما می آموزد.

به گزارش وبلاگ عکس ، در سال 1919 بود که ماه یک پدیده کاملا طبیعی را تجربه و دید ما از خورشید را برای مدتی مسدود کرد و درک ما از دنیا را برای همواره تغییر داد. آرتور ادینگتون ستاره شناس از جزیره آفریقایی پرنسیپ مشغول تماشای موقعیت ستارگان و سیاراتی بود که در تاریکی عجیب روز قابل مشاهده بودند. با کم شدن هر چه بیشتر نور خورشید، او توانست ببیند چگونه نور ستارگان دور در اثر کشش گرانشی خورشید منحرف می گردد. به این پدیده همگرایی گرانشی گفته می گردد.

به نقل از ایسنا، او مشاهدات خود را با مشاهدات دیگری در برزیل تایید کرد و این مشاهدات بعضی از اولین شواهد برای نظریه نسبتا تازه نسبیت عام آلبرت اینشتین ارائه کردند. این توصیف که چگونه اجسام بزرگ تار و پود فضا-زمان را منحرف می نمایند، اکنون یک اصل در نظر گرفته می گردد، اما در آن موقع یک حقیقت فاش شده به حساب می آمد که همه چیز را در خصوص نحوه تفکر ما در خصوص گرانش و کیهان تغییر داد.

ممکن است فکر کنید که خورشید گرفتگی درست مانند یک روز ابری است که ابری در مقابل خورشید حرکت می نماید و در این جا آنچه اتفاق می افتد صرفا عبور ماه از مقابل خورشید و ایجاد سایه روی زمین است اما خورشیدگرفتگی به طرز شگفت آوری فرق دارد.

توضیح عکس: نور ستارگان دوردست در عبور از کنار خورشید، منحرف می گردد؛ درنتیجه ستارگان در موقعیتی متفاوت از جایگاه واقعی خود در آسمان دیده می شوند. با تاریک شدن آسمان در اوج خورشیدگرفتگی، ادینگتون توانست موقعیت جند ستاره نزدیک به خورشید را روی صفحه عکاسی ثبت کند و با مقایسه آن ها با موقعیت واقعی ستارگان روی نقشه، درستی نظریه نسبیت عام اینشتین را اثبات کرد.

اولین چیزی که در یک خورشیدگرفتگی کامل متوجه آن خواهید شد، سایه ماه است که با سرعت بیش از 2400 کیلومتر در ساعت بر روی زمین به سمت شما هجوم می آورد. ناحیه سایه برای ماه گرفتگی آوریل حدود 185 کیلومتر عرض خواهد داشت، اما این می تواند بر اساس جهت گیری دقیق خورشید و ماه کمی تغییر کند. همانطور که سایه نزدیک می گردد، به نظر می رسد که ماه بخشی از خورشید را می بلعد و نور در این شرایط خاصیت عجیبی دارد، گویی خورشید در مه فرو رفته است.

سپس ناگهان هوا تاریک می گردد. دما کاهش می یابد و تنها نوری که می بینید از بیرونی ترین لایه خورشید به نام تاج آن نشات می گیرد. هوا آنقدر تاریک می گردد که چند ستاره در آسمان دیده می شوند. به نظر می رسد بسیاری از حیوانات، از جمله پرندگان و حشرات، به طور قابل درکی فکر می نمایند که شب شده است، بنابراین صدایی به جز صدای جیر جیر حشرات شبانه که از خواب بیدار شده اند، نمی آید. نمی توان گفت چه احساسی خواهید داشت، اما برای بعضی این ترکیبی از هیبت و وحشتی عجیب و غریب خواهد بود.

به نظر می رسد این یک واکنش نسبتا رایج است که نه تنها در انسان بلکه در همه موجودات وجود دارد.

سپس، تنها پس از چند دقیقه، خورشیدگرفتگی به همان سرعتی که اتفاق افتاده، فروکش می نماید. سایه ماه با عجله از آن دور می گردد، خورشید دوباره بیرون می آید و پرندگان و حشرات صدای جیر جیر خود را از سر می گیرند. اخترشناسان از تلسکوپ های خورشیدی خود به بالا نگاه می نمایند، در حالی که مات و مبهوت از گنجینه اطلاعاتی که جمع آوری نموده اند هیجان زده اند.

در طول هزاران سالی که انسان ها خورشید گرفتگی را رصد نموده اند، چیزهای بسیار جذابی را یاد گرفته ایم. با پوشاندن قرص خورشید به وسیله ماه، تاج ضعیف آن قابل رویت می گردد و زمان مناسبی برای مطالعه نواحی بیرونی خورشید است. به عنوان مثال، دانشمندان برای اولین بار هلیوم را در طی یک خورشید گرفتگی کامل کشف کردند. بعلاوه برترین زمان برای مشاهده توده های تشعشع و ماده ای است که از سطح خورشید به وسیله تاج خورشیدی در فضا منتشر می گردد. تاج به خودی خود بسیار عجیب است و به رغم اینکه تاج از همجوشی مرکزی خورشید دور است، میلیون ها درجه گرم تر از سطح خورشید است و ما هنوز علت آن را نمی دانیم.

میلیون ها نفر در شمال مکزیک، ایالات متحده و جنوب شرقی کانادا در هشتم آوریل سال جاری(20 فروردین) شاهد تاریکی در روز و فرصت تماشا تاج خورشید با چشم غیرمسلح خواهند بود. اگرچه این خورشیدگرفتگی از ایران قابل مشاهده نیست اما در صورت علاقه می توانید پخش زنده آن را در وب سایت ناسا دنبال کنید.

5858