پشه ها برای نیش زدن رادار دارند! - وبلاگ عکس

به گزارش وبلاگ عکس، دانشمندان در پژوهش جدیدی که می تواند برای فراوری مواد دافع حشرات مورد استفاده قرار گیرد، می گویند این رادار پشه ها است که به آن ها می گوید چه کسی را نیش بزنند.

به گزارش ایسنا به نقل از نقل از آی ای، هر کس که تا به حال به وسیله پشه گزیده شده باشد از خود پرسیده است که چرا این حشرات جذب من می شوند؟ طبق بیانیه مطبوعاتی منتشر شده دانشکده پزشکی جانز هاپکینز اکنون پژوهشگران ممکن است پاسخی برای این سوال داشته باشند.

آن ها ادعا می نمایند گیرنده های تخصصی روی سلول های عصبی حشرات را یافته اند که می توانند توانایی آن ها را برای تشخیص بوی های خوشایند به ویژه در پوست انسان تنظیم نمایند.

کریستوفر پاتر دانشیار علوم اعصاب در دانشکده پزشکی دانشگاه جانز هاپکینز می گوید: درک زیست شناسی مولکولی حس بویایی پشه برای ایجاد راه های تازه برای جلوگیری از نیش زدن و بیماری های مهلکی که ایجاد می نمایند، کلیدی است.

این تحقیقات تازه بسیار مهم هستند، چرا که بیماری های منتقل شونده به وسیله پشه مانند مالاریا، تب دنگی و ویروس نیل غربی تا به امروز بیش از 700 میلیون نفر را در سراسر دنیا مبتلا نموده و سالانه 750 هزار نفر را به کام مرگ می کشد.

اکنون امید این پژوهش تازه، یافتن مواد و روش های دافع بهتری است که بتوانند در جذب بو ها به وسیله پشه ها اختلال ایجاد نمایند.

پاتر می گوید، حشرات از حواس چندگانه برای یافتن میزبان ها (بو، چشایی و یونوتروپیک) استفاده می نمایند، اما تصور می گردد گیرنده های بو به پشه ها یاری می نمایند تا بین حیوانات و انسان ها تمایز قائل شوند، در حالی که گیرنده های چشایی کربن دی اکسید را تشخیص می دهند.

برای این پژوهش، پاتر، جاشوا راجی و جوانا کونوپکا بر روی گیرنده های یونوتروپیک تمرکز کردند، زیرا یونوتروپیک به توانایی راهنمایی پشه ها برای ترجیح دادن یک نوع پوست انسان بر نوع دیگر به وسیله واکنش به اسید ها و آمین ها گفته می گردد. در واقع پژوهشگران در پی رادار و آنتن روی شاخک های این حشرات گشتند.

معین کردن مواد ژنتیکی

پژوهشگران از تکنیکی به نام هیبریداسیون درجای فلورسنت استفاده کردند که نه خود گیرنده ها، بلکه ماده ژنتیکی به نام RNA که پسرعموی DNA است را معین می نماید.

پژوهشگران ادعا کردند: یافتن RNA مرتبط با گیرنده های یونوتروپیک به این معنی است که نورون ها به احتمال زیاد چنین گیرنده هایی را فراوری می نمایند.

دانشمندان خاطرنشان کردند که بیشتر گیرنده های یونوتروپیک را در قسمت انتهایی شاخک ها (دورترین قسمت از سر) یافتند و شاخک ها گیرنده های یونوتروپیک بیشتری در قسمت پروگزیمال (نزدیک سر) دارند.

نتایج این پژوهش نشان می دهد که شاخک های پشه ها پیچیده تر از آنچه قبلاً فرض می شد، هستند.

پاتر اضافه کرد: گیرنده های یونوتروپیک با گیرنده های شریک کار می نمایند تا به بو ها واکنش دهند.

این پژوهش بعلاوه در شناسایی جفت هایی از گیرنده ها که پیش بینی می گردد گیرنده یونوتروپیک به اسید ها یا آمین ها پاسخ می دهد، موفقیت آمیز بود.

همه این ها به این معنی است که دانشمندان چند قدم به یافتن مواد دافع پشه ها که واقعاً عملی هستند، نزدیک تر شده اند. این پیشرفت، اگر موفقیت آمیز باشد، به انسان این امکان را می دهد که در برابر بسیاری از بیماری های منتقل شونده از حشرات محافظت گردد.

این پژوهش در مجله Cell Reports منتشر شده است.