چشمان مگس شاید راهی برای درمان بیماری اوتیسم بگشاید - وبلاگ عکس

به گزارش وبلاگ عکس، مگس های میوه به جای حرکت دادن چشم ها، شبکیه چشم خود را حرکت می دهند.

مگس های میوه از بسکمک جهات با ما تفاوت دارند، از جمله این که نمی توانند چشمان خود را نسبت به بقیه سر خود حرکت دهند.

با این حال، این مسئله ای نیست، زیرا تحقیقات نو نشان می دهد که آن ها شبکیه چشم خود را در چشمان بی حرکت خود حرکت می دهند.

مگس های میوه در واقع اولین حیواناتی نیستند که از استراتژی حرکت شبکیه استفاده می کنند.

قبلاً عنکبوت هایی مشاهده شده بودند که این کار را انجام می دادند.

دانشمندان با استفاده از یک مولکول فلورسنت که به فیبر های عضلانی متصل می شود، در ابتدا کشف کردند که مگس های میوه در واقع دارای دو ماهیچه هستند که به هر یک از شبکیه چشم خود متصل هستند، این ماهیچه ها به شبکیه اجازه می دهند هم به جلو و هم به سمت عقب و هم بالا و پایین حرکت کند.

هنگامی که مگس ها در مقابل یک صفحه LED پانوراما با سر های بی حرکت قرار گرفتند، مشخص شد که آن ها شبکیه چشم خود را حرکت می دهند تا الگو های متحرکی را که روی صفحه نمایش داده می شود دنبال کنند.

حرکات چشم فقط برای دنبال کردن عمل استفاده نمی شود. هنگامی که ما در حال مشاهده اشیاء ثابت هستیم، چشمانمان همچنان حرکات غیرارادی کوچکی را انجام می دهد که به عنوان میکرو ساکاد شناخته می شوند.

این ها نورون های بینایی ما را از سازگاری با محرک های بینایی باز می دارند، بنابراین چشم های ما همچنان آنچه را که به آن نگاه می کنیم می بیند.

در غیر این صورت، تصویر درک شده ما از شیء شروع به محو شدن می کرد تا زمانی که تلاشی آگاهانه برای حرکت دادن چشمانمان انجام می دادیم.

هنگامی که مگس ها با صحنه های ثابتی روبرو شدند، شبکیه چشم آن ها نیز حرکات کوچکی شبیه میکروساکاد انجام می داد.

اعتقاد بر این است، همراه با هدفی که میکروساکاد ها در انسان و سایر حیوانات انجام می دهند، حرکات شبکیه مگس ها نیز ممکن است به بهبود وضوح بینایی آن ها کمک کند.

در حالی که ما تقریباً 150 میلیون نورون گیرنده نوری در هر چشم داریم، مگس میوه تنها حدود 6000 نورون دارد.

علاوه بر این، شبکیه متحرک حشرات ممکن است به آن ها اجازه انجام کاری را بدهد که ما نمی توانیم.

هنگامی که مگس ها روی دستگاهی شبیه تردمیل با شکاف های کوچک در سطح راه رفتن نگه داشته می شدند، شبکیه های آن ها در لحظه عبور از شکاف ها به سمت یکدیگر حرکت می کردند، که به راحتی می توانستند انجام دهند.

هنگامی که آزمایش مشابهی روی مگس هایی انجام شد که طوری طراحی شده بودند که شبکیه های آهسته تری داشته باشند، حشرات در عبور از شکاف ها مشکل بیشتری داشتند.

این مطلب نشان می دهد که مگس های میوه با جاروکردن شبکیه هایشان در کنار هم می توانند فاصله شکاف هایی را که به آن ها نزدیک می شوند، در بینایی تصمیم بگیرند.

محقق فنک می گوید: بسیار جالب است که مگس های میوه شبکیه چشم خود را حرکت می دهند، زیرا نشان می دهد که هنوز مجموعه ای از ویژگی های دیگر وجود دارد که هنوز کشف نشده اند که سیستم بینایی از آن ها برای کمک به جمع آوری و پردازش اطلاعات استفاده می کند.

دانشمندان بر این باورند که یافته های آن ها حتی ممکن است منجر به درک بهتر اختلالات شناختی انسان شود که در آن حرکات چشم مختل می شود، مانند اوتیسم و اسکیزوفرنی.

مقاله ای در مورد این تحقیق اخیراً در مجله Nature منتشر شده است.

منبع: سایت نیواطلس منتشره از دانشگاه راکفلر

وبلاگ عکس علمی پزشکی کلینیک