کشف پروتئینی که درد را زیاد می نماید! - وبلاگ عکس

به گزارش وبلاگ عکس، دانشمندان پروتئینی را در مغز کشف نموده اند که موجب حفظ و ازدیاد درک دردهای مزمن و آسیب های عصبی و التهابی پس از آن می گردد.

به گزارش وبلاگ عکس و به نقل از مدیکال اکسپرس، طبق تحقیقات صورت گرفته در مدرسه آیکان(Icahn) در بیمارستان مونت سینا، پروتئینی به نام RGS4 که تنظیم نماینده سیگنالینگ پروتئین G است، نقش برجسته ای در حفظ حالات درد طولانی مدت دارد و ممکن است یک هدف نوید بخش برای درمان شرایط درد مزمن باشد.

این کشف ممکن است به پزشکان یاری کند بتوانند جلوی پیشرفت دردهای حاد، یعنی شرایطی که بیماران نه تنها درد را حس می نمایند، بلکه تعدادی از علائم ناتوان نماینده از نقص حسی گرفته تا افسردگی و از بین رفتن انگیزه را تجربه می نمایند.

انتقال از درد حاد به مزمن با سازگاری های بی شماری در سلول های ایمنی، گلیال و نورونی همراه است که بسیاری از آنها هنوز به خوبی شناخته نشده اند. در نتیجه داروهای موجود در حال حاضر برای درد التهابی عصبی یا مزمن، اثربخشی محدود و عوارض جانبی عمده را نشان می دهند.

مصرف مسکن معمولاً باعث کاهش موقتی بعضی علائم درد می گردد، اما خطرات جدی مانند اعتیاد را در زمینه درمان طولانی مدت دردهای مزمن به همراه دارد. بنابراین احتیاج به روینمودهای جدید در خصوص درمان دردهای مزمن و فراوری داروهایی که به جای کاهش علائم درد، آنها را رفع نمایند احساس می گردد.

ونتیا زاچاریو استاد گروه علوم اعصاب و روان دانشکده علوم اعصاب مونت سینا می گوید: تحقیقات ما نشان می دهد که اقدامات RGS4 در انتقال از درد حاد و کمتر از حاد به حالت های آسیب پاتولوژیک و حفظ درد یاری می نماید. از آنجا که حالات دردهای مزمن بر فرآیندهای عصبی شیمیایی بی شماری تأثیر می گذارد و داروهای تک هدف نیز یاری چندانی نمی نمایند، جالب است که یک پروتئین چند منظوره را کشف نموده ایم که می تواند برای اختلال در این روند دستکاری گردد.

پروتئین RGS4 یک پروتئین چند منظوره است که بطور گسترده در مدارهای مغز بیان می گردد و درد پاتولوژیک، خلق و خو و انگیزه را پردازش می نماید. محققان مونت سینا به وسیله این مطالعه مشاهده کردند که RGS4 بدون توجه به اینکه علت درد آسیب عصبی یا التهابی است، نقش مهمی در حفظ حالات درد ایفا می نماید. این تیم با استفاده از مدل های ژنتیکی موش برای قطع کردن بیان ژن RGS4 موجب پیشگیری از عمل RGS4 در حفظ شرایط درد مزمن در موش های نر و ماده شد.

این تیم به طور خاص از موش های اصلاح شده ژنتیکی برای درک نقش RGS4 در القای شدت و نگهداری علائم درد مزمن استفاده کرد. آنها دریافتند که در حالی که غیرفعال کردن ژنتیکی RGS4 بر درد حاد یا القای درد مزمن تأثیر نمی گذارد، اما در بهبودی پس از آسیب های عصبی محیطی و التهاب محیطی که ایجاد می نماید، تاثیر به سزایی دارد.

موش هایی که فاقد RGS4 بودند، دچار آسیب عصبی شدند، اما طی 3 هفته بهبود یافتند. همچنین غیرفعال کردن RGS4 با افزایش رفتارهای مرتبط با انگیزش همراه بود.

این تیم همچنین از ابزارهای ژنتیکی برای کاهش بیان RGS4 در تالاموس که یک مرکز پردازش درد است که از نخاع ورودی دریافت می نماید و این اطلاعات را به چندین ناحیه قشر مغز منتقل می نماید، استفاده کرد.

درنهایت، مهار اقدامات RGS4 در مغز منجر به بهبودی پس از تجربه درد مزمن می گردد. علاوه بر این، محققان از توالی نسل بعدی برای به دست آوردن بینش بیشتر در خصوص ژن ها و مسیرهای درون سلولی تحت تأثیر RGS4 استفاده کردند. آنها در حال آنالیز بیشتر اقدامات RGS4 در نخاع و در مناطق تنظیم نماینده خلق و خوی مغز هستند تا مکانیسمی را که توسط این پروتئین بر علائم درد حسی و عاطفی تأثیر می گذارد، بشناسند.

این مطالعه در مجله Neuroscience منتشر شده است.