روزنامه اطلاعات: آقای وزیر! از گل غلیظ تر با بچه ها حرف نزنید - وبلاگ عکس

به گزارش وبلاگ عکس، روزنامه اطلاعات نوشت: اخیراً وزیر محترم آموزش و پرورش در گفت وگویی اظهار داشتند: از گل نازک تر با بچه ها حرف نمی زنیم! آیا منظورشان این بوده که از گل ضخیم تر با بچه ها حرف می زنند؟!؛ قاعدتاً نه. قابل حدس است که می خواستند بگویند: این قدر با بچه ها لطیف و نرم سخن می گوییم؛ تو گویی به نازکی برگ گل، بلکه نازک تر؛ اما عبارت ایشان عکس این معنی را می رساند و این گونه القا می نماید که: نه به نازکی گل؛ شاید کمی کلفت تر! …

خواهید گفت: این ملّا نُقَطی گری ها از این قلم چه معنی دارد؟؛ (ملّا لغتی غلط است!)

می گویم: نقطه داریم تا نقطه!؛ یک وقت وزیری صنعتی یا مالی یا در راستا راه و هنگام ترابری (!)، در ادبیات فارسی و ضرب المثل پردازی بی دقت سخن می گوید، که چندان باک و بلکه حرجی نیست؛ اما با تکیه بر صندلی آموزش و پرورش یا باید کم گفت و گزیده؛ یا اگر سخن بسیار گفته می گردد، دقیق و در معنی درست پرداخته.

اصل ضرب المثل این است که: از گل بالاتر. بالا در این جا نه در مقابل پایین، بلکه در معنی شدت و زیادی است و منظور این است که در همان حدِ بالای لطافت گل سخن می گوییم و نه کمتر.

حال از معنی ادبیاتی آن عبارت عبور کنیم و به مفهوم و معنی ورود (!) نماییم و حمل به صحت کنیم و به بطن قصد سخن جناب وزیر بپردازیم:

آیا انتساب صفت شخصیت ضد اجتماعی (Antisocial Personality Disorder)، واقعا تعبیری به لطافت گل است؟ ایشان در جریانات اخیر- هرچند به لحاظ پیشگیری و مراقبت پیش از اتفاق- صفتی را بر گروهی از دانش آموزان بار کردند، که در فرهنگ نامه واژگان روان شناسی از ثقل نسبتاً وحشتناکی برخوردار است و قاعدتاً در مقام کفالت آموزش و پرورشِ رسمی بچه ها این مرز و بوم، کاربری این صفت، ولو به عنوان پیش گویی، تبعات سوء فراوان دارد.

امام علی علیه السلام می فرماید: کسی که نزد خویش احترام یافت، گرایش های پَست و ناروا در چشمش فروکاسته می گردد.

امام هادی علیه السلام همین مفهوم را در بیان عکس آورده اند: من هانت علیه نفسه، فلا تأمن شرّه؛ هرکه در چشم خویش خوار شد؛ خود را از شرّ او در امان مپندار.

دانش آموز، ولو خاطی، هنگامی که برچسب ضد اجتماعی می خورَد (حتی در مقام احتمال، اما با بیان علنی)، آیا مصداق سخن کردن با او به نازکی گل است؟!

چه خوب است هرکسی سر به کار و حرفه خودش و به میزان دانشش داشته باشد. من اگر، نعوذ بالله، بر کرسی آقای وزیر آموزش و پرورش بودم، نه تنها خطا های هیجان آلود دانش آموز نوجوان را با این تعبیرات رسانه ای نمی کردم، بلکه واسطه و ضامن عفو و بخشش حرکات احتمالی ناصوابش می شدم نزد پلیس.

آری؛ در کار تربیت، بالاتر از گل نمی توان گفت و درّ سخن را بی محابا و پایین تر از ادب و ادبیات نمی گردد سُفت.